คงไม่มีใครปฎิเสธได้ว่า...พี่น้องชาวไทยทั่วประเทศกำลังประสบกับความทุกข์ยากกันอย่างถ้วนทั่วทุกครัวเรือนกับพิบัติภัยทางธรรมชาติที่ไม่มีใครสามารถหลีกเลี่ยงได้กับสถานการณ์น้ำท่วม เห็นพี่น้องคนไทยที่ต้องตัดใจทิ้งบ้านเรือนอันเป็นที่รักเป็นที่อยู่หลับนอนและได้พักพิงไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์....ก็...ที่บ้านนี่แหละ
และหลายชีวิตกว่าสามพันคนที่ได้เข้าไปพึ่งพิงที่ศูนย์ช่วยเหลือผู้ประสบภัยน้ำท่วมที่ม.ธรรมศาสตร์ รังสิต
ก็หวังว่าจะพอบรรเทาความทุกข์ยากลงไปได้บ้างไม่มากก็น้อย...แต่....ณ วันนี้ทางศูนย์เองก็หนีไม่พ้นน้ำท่วมเช่นกัน.....
ทั้งนี้ใช่ว่า...มันเกิดจากความบกพร่องของเจ้าหน้าที่ศูนย์และบรรดาอาสาสมัครทุกๆท่าน...แต่อุทกภัยที่มากับการที่เขาไม่ฟังเสียงใครเลยและไม่สนใจหน้าอินทร์หน้าพรหม ไม่สนแม้เสียงโหยหวลร่ำให้ของคนที่ต้องสูญเสียบ้านเกิดที่อยู่มาแต่อ้อนแต่ออดบางครอบครัวต้องสูญเสียคนรักญาติ พี่น้อง...แต่..สายน้ำที่ไหลหลากมาก็ยังคงไหลเชี่ยวไปตามที่สามารถจะผ่านไปได้..ถ้าเปรียบเป็นคนก็เหมือนกับ ดุ่มๆไปไม่ฟังเสียงใครทั้งนั้น......
สำหรับผู้ประสบภัยที่โชคดีหน่อย...ที่มีญาติอยู่ในแต่ละจังหวัดยังไม่ถูกน้ำท่วม...ก็..อพยพไปอยู่กับญาติดั่งคำว่า"หนีร้อนมาพึ่งเย็น"...แต่...ณ สถานการณ์นี้...มันใช้ไม่ได้/ มันต้อง"หนีเย็นไปพึ่งร้อน"ฟังไม่
ผิดร๊อก...คนที่หนีน้ำมาหนีน้ำเย็น...แต่...ญาติที่คอยรับหน้านั้นสิ...ม...า...น..ร้...อ...น...........
มันไม่ใช่อะไรหรอกน๊ะครอบครัวของฝันเป็นครอบครัวใหญ่...และ...ฝันเป็นคนรักครอบครัวรักหลานๆทุกคนและแคร์ความรู้สึกของทุกๆคน...อุทกภัยครั้งนี้ทุกคนไม่มีใครเตรียมตัวไม่มีใครตั้งตัวทั้งผู้ประสบภัยและผู้รับผิดชอบผู้ประสบภัย.....
ฝัน...เป็นหนึ่งในหลายๆคนที่อยู่ในฐานะผู้รับผิดชอบผู้ประสบภัยน้ำท่วม(ญาตินะเกือบ20คน)ซึ่งฝันอยู่อย่างลำบากใจมากเนื่องจากฝันไม่สามารถดูแลญาติๆได้เป็นอย่างดีเหมือนดั่งเช่นทุกๆครั้งที่ผ่านมา...สาเหตุหลักๆก็คือ
หนึ่งเลยนะ...ฝันกำลังถังแตกพอดี สองนะ...ในบ้านก็รองรับญาติไม่ได้ทั้งหมด...สาม...ญาติที่มาก็ลำบากทั้งต้องตกงานและเงินที่พอมีอยู่บ้างก็หมดลงไปทุกวันๆ..สี่...ฝันกังวลกลัวญาติๆที่ต้องแบ่งแยกไปนอนที่อื่นจะคิดว่าฝันลำเอียงเห็นคนโน้นดีกว่ารักคนนี้มากกว่า....โ...อ้..ย...ปัญหาโลกแตก.....นี่งัย...ที่บอกว่า"หนีเย็นไปพึ่งร้อน" ซึ่งฝันถึงได้บอกงะว่า....มันทุกข์ยิ่งกว่าน้ำท่วมอีก.......
พี่น้องผู้ประสบภัยทุกท่านค๊ะ.....ที่ฝันมาเล่าถ่ายทอดเรื่องราวของครอบครัวของฝันให้พี่น้องฟังน่ะ...ไม่ใช่อะไร..เพียงแต่..ฝันอยากให้กำลังใจพี่น้องชาวไทยผู้ประสบภัยทุกท่านอย่าได้เบื่อ อย่าได้ท้อ
อย่าได้ถือโทษโกรธใคร...เป็นเรื่องปกติที่...แต่ละที่ แต่ละแห่งที่ให้เราได้ไปพักพึ่งพิงนั้น...แน่นอน...มันไม่สามารถสะดวกสบายพร้อมสรรพเหมือนดั่งบ้านเรา....และ เจ้าหน้าที่ทุกหน่อยงานรวมถึงอาสาสมัครผู้มีน้ำใจทุกๆท่าน...ฝันเชื่อมั่นว่า...พวกเขาไม่สามารถที่จะมาดูแลทุกๆคนได้แบบถ้วนทั่วทุกครัวเรือน...ดูฝันสินี่ ขนาดว่าญาติสนิททั้งนั้นนะ จำนวนไม่ถึง20คนฝันยังดูแลไม่ทั่วถึงเลยค่ะ...แล...เจ้าหน้าที่ที่มีน้อยกว่าผู้ประสบภัยและครั้งนี้ได้รับผลน้ำท่วมกันเกือบจะทั่วประเทศ เจ้าหน้าที่ก็ต้องกระจายกำลังกันไป...อย่างที่ฝันบอกน่ะค่ะ ไม่มีใครได้ทันตั้งตัวแม้จะรู้ล่วงหน้าก็ไม่สามารถแก้ไขได้อย่างเช่นนิคมอุสาหกรรมหลายๆที่พังเสียหายเป็นแสนๆล้านพวกเขาก็ต้องก้มหน้ารับกับสิ่งที่เกิดขึ้น......
สุดท้ายฝันก็หวังว่า พี่น้องชาวไทยผู้ประสบภัยทุกท่านจะมีกำลังใจและสู้ต่อไปค่ะ ฝันว่าไม่มีใครให้กำลังใจเราได้ดีกว่าที่เราจะให้กำลังใจกับตัวเราเอง พี่น้องอย่าลืมนะค๊ะ "หมดอะไรก็หมดได้...แต่...อย่าหมดกำลังใจ เสียอะไรก็เสียได้...แต่...อย่าเสียกำลังใจนะค๊ะ.....
และฝันก็ขอให้กำลังใจเจ้าหน้าที่ทุกภาคส่วนอาสาสมัครทุกๆท่าน ศิลปิน ดารา นักร้องทุกสาขาอาชีพ เพลงทุกๆเพลงที่ร่วมแรงร่วมใจกันถ่ายทอดและให้กำลังใจกับผู้ประสบภัยโดยไม่คิดหวังสิ่งตอบแทน ขอคารวะจิตใจด้วยหัวใจจริงๆค่ะ
ส่วนฝันก็จะทำหน้าที่ดูแลญาติๆที่กำลังได้รับความทุกข์ยากให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ค่ะ
ฝัน สมุดปกหลัง
by คุณพระอาทิตย์
วันจันทร์ที่ 24 ตุลาคม พ.ศ. 2554
วันพุธที่ 31 สิงหาคม พ.ศ. 2554
แทบไม่เชื่อหูเลยกับสิ่งที่เกิดขึ้น"แม่ง บ้าเปล่าวะ"รู้ม๊ะมีแต่คนเขาด่ากันทั่วโลกแล้ว
อันดนตรีสร้างชีวีให้พวกฉัน
ดนตรีนั้นเปลี่ยนผันสถานการณ์ได้
ดนตรีสื่อให้รู้เตือนจิตใจกาย
ช่วยผ่อนคลาย ยามเหงาเศร้าระทม
ฝากถึงเพื่อน ฝากถึงพ่อ ต่อใจกัน
คนตรีนั้นมีหลายหลากในโลกนี้
สากลมี อีกวิถีของชาวบ้าน
เป็นตำนานเกิดก่อเพลงพื้นเมือง
(แค่นี้ก่อนหมดเวลาต้องเดินทางแล้ว เดี๋ยวกลับมาต่อละกัน)
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)