...สาวน้อยหลงทาง...
ท่ามกลางความกดดันในสภาวะจิตใจของสาวน้อยผู้มากความฝัน...ครุ่นคิด..ทบทวน..สับสน...^^^...เธอวาดฝันไว้ ณ จุดหมายหนึ่ง ตามความรู้สึกของเธอเอง...ว่า..มันถูกที่สุด...สวยงามที่สุด...ทั้งที่จุดหมายนั้นเธอยังไม่เคยไปเลย...มันอยู่ตรงไหนกันน๊ะ...???...เธอตัดสินใจไปตามฝันนั้นของเธอด้วยใจเด็ดเดี่ยวพร้อมรถหรูคู่ใจ...<<<..เธอทิ้งสิ่งที่สมบูณร์ที่สุดแล้วตรงหน้าอย่างไม่อาทร>>>...สองข้างทางมันช่างสวยงามจริงๆ..ธรรมชาติที่เธอหลงใหลไขว่คว้า..กับความอิสระที่ไม่เคยได้รับเลย...มัน
ท่ามกลางความกดดันในสภาวะจิตใจของสาวน้อยผู้มากความฝัน...ครุ่นคิด..ทบทวน..สับสน...^^^...เธอวาดฝันไว้ ณ จุดหมายหนึ่ง ตามความรู้สึกของเธอเอง...ว่า..มันถูกที่สุด...สวยงามที่สุด...ทั้งที่จุดหมายนั้นเธอยังไม่เคยไปเลย...มันอยู่ตรงไหนกันน๊ะ...???...เธอตัดสินใจไปตามฝันนั้นของเธอด้วยใจเด็ดเดี่ยวพร้อมรถหรูคู่ใจ...<<<..เธอทิ้งสิ่งที่สมบูณร์ที่สุดแล้วตรงหน้าอย่างไม่อาทร>>>...สองข้างทางมันช่างสวยงามจริงๆ..ธรรมชาติที่เธอหลงใหลไขว่คว้า..กับความอิสระที่ไม่เคยได้รับเลย...มัน
ถูกปลดปล่อยไปตลอดเส้นทาง..........^^^^เวลาผ่านไปๆๆๆๆ
...ความหวาดกลัว...เคว้งคว้าง..มันกำลังคืบคลานมาหาเธอ....แสงสว่างเมื่ออาทิตย์ทอแสงในยามเช้าที่เธอเริ่มออกเดินทางมานั้นมันไม่คงอยู่เสมอไป...บัดนี้...มันมีแต่ความมืดมนอนธการ..ยิ่งเร่งความเร็วยิ่ง..ลึก...ลึก..ลึกเข้าไปเหมือนป่าทึบ...สาวน้อยเธอกำลังหลงทาง...ไม่มีรถผ่าน..ไม่มีผู้คน..ไม่มีแสงสว่า่ง...รถหยุดกึก!...น้ำมันหมด^^^^ล็อครถสนิทเธอไม่ยอมลงจากรถ...เวลาผ่านไป...เริ่มขาดอากาศหายใจ เธอตัดสินใจว่าจะขอเปิดประตูรถเพียงแค่รับอากาศเพื่อชีวิตรอดแล้วจะรีบปิดรถทันที...สาวน้อยรวบรวมความกล้านับ1-2-3 แล้วดึงล็อคประตูขึ้น..เสียงดังกึ๊กประตูปลดล๊อคพร้อมกันสี่ประตูไม่ทันที่เธอจะเปิดประตูรถเอง...พระเจ้า!...
มีคนเปิดประตูข้างคนขับให้เธอ....แล้วพูดว่า "รถเป็นอะไรเหรอครับ"...สาวน้อยใจดีสู้เสือทั้งๆที่เนื้อตัวสั่นใจเต้นแรงแทบหลุดออกมาประมาณว่าหัวใจของเดอะแมช..เธอตอบว่า..."นา..น่ะ..น้ำมานหมด"..."อ๋อ..เหรอครับ"..แล้วจะไปไหนเหรอครับนี่"..สาวน้อยเธอบอกจุดหมายกับชายแปลกหน้า...เขาบอก"อีกไกลลลลล...มากครับ..เอาอย่างนี้ครับ..ไปพักที่บ้านผมก่อน..เดินไปไม่ไกลครับทางโน้น..สาวน้อยเธอมองตามมือชายชี้ไปข้างหน้าเห็นแสงไฟไกลๆนั้นจริงดังว่า...ใจหนึ่งก็กลัว..แต่ด้วยกิริยาท่าทางของเขาทำให้เธอเชื่อใจถึงแม้หน้าตาจะดูเข้มข้นไปบ้าง...เธอหยิบฉวยสัมภาระติดมือไปเล็กน้อย..แล้วเดินตามชายแปลกหน้าไป...ลัดเลาะมาตามทางพอเหงื่อตกนิดๆก็ถึงบ้านหลังหนึ่ง...สาวน้อยเธอยืนตลึงมองไปจุดนั้น...^_^...จุดโน้น..จุดนี้.."นี่ไงจุดหมายของฉัน"เธอพึมพำในลำคอ..."นี่พี่สาวผมครับ ถ้ายังไงคืนนี้ก็นอนกับพี่สาวผมก็ได้ครับ พรุ่งนี้ผมจะไปซื้อน้ำมันให้แต่เช้า"...แสงไฟที่สาดใบหน้าชายหนุ่มทำให้เธอเห็นเขาได้ชัด..หน้าตาเขาคม เข้ม ถึงแม้มีหนวดเครา..แต่..แววตาเขาอ่อนโยน..บอกว่าเป็นคนมีจิตใจอารี..^_^..
...เมื่อเธออาบน้ำเรียบร้อย...สำรับกับข้าว..วางตรงหน้าเธอ...หลังอาหาร..เธอได้นั่งพูดคุยกับเขา(มันแปลกที่เหมือนสนิทมานานมาก)สาวน้อยเธอคุยเรื่องราวชีวิตที่เหมือนอยู่ในกรงทองล้อมด้วยเพ็ชรและสาเหตุที่เธอเดินทางออกมาตามฝันของเธอ...ชายหนุ่มได้ฟังทุกอย่างแล้วพูดกับเธอว่า..."คนเราต้องอยู่กับความจริง ต้องรู้ว่าเราเป็นใคร มีหน้าที่ทำอะไร แล้วทำสิ่งนั้นให้ดีที่สุด...สิ่งที่เราฝัน ฝันนั้นก็ฝันได้ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะฝัน..แต่ความเป็นจริงต่างหากที่เราต้องอยู่กับมัน"...^^^^^^^^...จบการสนทนา...ZZzzzz..
...ถึงรุ่งเช้า...แสงอาทิตย์สาดส่องอีกครั้ง..เหมือนดั่งชีวิตของสาวน้อย...พบแสงสว่างอีกครั้ง...เธอตัดสินใจขับรถมุ่งหน้ากลับบ้านของเธอซึ่งเป็นความจริงที่ต้องเผชิญ...เพราะ..สาวน้อยเธอมาพบจุดหมายในฝันของเธอแล้ว...ชายหนุ่มผู้นี้คงไม่รู้หรอก...ที่บ้านหลังนี้ มีความสวยงามดั่งบ้านกลางไพรที่เธอฝันอยากได้ มันดูสงบงามตามธรรมชาติ..มันมีคนใจงามมีน้ำใจ..คำว่า"โอบอ้อม อารียังมีใช้อยู่ที่นี่ที่บ้านหลังนี้..^_^...ถึงแม้จะเพียงแค่ข้ามคืน..แต่เธอก็สัมผัสได้ซึ่งในสังคมปัจจุบันมันไม่มี...สาวน้อยเธอโบกมือร่ำลาชายแปลกหน้าผู้มีน้ำใจงามท่านนี้ด้วยใจที่อาวรณ์...แต่ก็จำจากลา
(มันเป็นบ้านในฝัน..แต่มันไม่ใช่บ้านของเธอ)
...สาวน้อย...เธอ...ขอบคุณที่เขาให้ที่พัก..ให้ข้าวมื้ออร่อย..ให้น้ำดื่ม..ให้ความอบอุ่นใจในความปลอดภัย เขาดูแลเธออย่างดี มีน้ำมันเติมใส่ถังกลับบ้านด้วยความสวัสดิภาพ...สาวน้อยกลับถึงบ้านด้วยความปลอดภัยได้ใช้ชีวิตแบบปกติ กลับมาเป็นคนเดิมอีกครั้ง..เพราะชายหนุ่มแปลกหน้าคนนั้นช่วยเธอหาทางกลับบ้านได้ในยามที่เธอหลงทาง...เขาเท่ห์มากในหัวใจของฉัน...และเมื่อมันอยู่ในหัวใจแล้ว..มันก็คงจะอยู่ไปจนวันตายนั่นแหละ...
...จบ..แล้ว...จ้าาาาาา...^_^...
...ความหวาดกลัว...เคว้งคว้าง..มันกำลังคืบคลานมาหาเธอ....แสงสว่างเมื่ออาทิตย์ทอแสงในยามเช้าที่เธอเริ่มออกเดินทางมานั้นมันไม่คงอยู่เสมอไป...บัดนี้...มันมีแต่ความมืดมนอนธการ..ยิ่งเร่งความเร็วยิ่ง..ลึก...ลึก..ลึกเข้าไปเหมือนป่าทึบ...สาวน้อยเธอกำลังหลงทาง...ไม่มีรถผ่าน..ไม่มีผู้คน..ไม่มีแสงสว่า่ง...รถหยุดกึก!...น้ำมันหมด^^^^ล็อครถสนิทเธอไม่ยอมลงจากรถ...เวลาผ่านไป...เริ่มขาดอากาศหายใจ เธอตัดสินใจว่าจะขอเปิดประตูรถเพียงแค่รับอากาศเพื่อชีวิตรอดแล้วจะรีบปิดรถทันที...สาวน้อยรวบรวมความกล้านับ1-2-3 แล้วดึงล็อคประตูขึ้น..เสียงดังกึ๊กประตูปลดล๊อคพร้อมกันสี่ประตูไม่ทันที่เธอจะเปิดประตูรถเอง...พระเจ้า!...
มีคนเปิดประตูข้างคนขับให้เธอ....แล้วพูดว่า "รถเป็นอะไรเหรอครับ"...สาวน้อยใจดีสู้เสือทั้งๆที่เนื้อตัวสั่นใจเต้นแรงแทบหลุดออกมาประมาณว่าหัวใจของเดอะแมช..เธอตอบว่า..."นา..น่ะ..น้ำมานหมด"..."อ๋อ..เหรอครับ"..แล้วจะไปไหนเหรอครับนี่"..สาวน้อยเธอบอกจุดหมายกับชายแปลกหน้า...เขาบอก"อีกไกลลลลล...มากครับ..เอาอย่างนี้ครับ..ไปพักที่บ้านผมก่อน..เดินไปไม่ไกลครับทางโน้น..สาวน้อยเธอมองตามมือชายชี้ไปข้างหน้าเห็นแสงไฟไกลๆนั้นจริงดังว่า...ใจหนึ่งก็กลัว..แต่ด้วยกิริยาท่าทางของเขาทำให้เธอเชื่อใจถึงแม้หน้าตาจะดูเข้มข้นไปบ้าง...เธอหยิบฉวยสัมภาระติดมือไปเล็กน้อย..แล้วเดินตามชายแปลกหน้าไป...ลัดเลาะมาตามทางพอเหงื่อตกนิดๆก็ถึงบ้านหลังหนึ่ง...สาวน้อยเธอยืนตลึงมองไปจุดนั้น...^_^...จุดโน้น..จุดนี้.."นี่ไงจุดหมายของฉัน"เธอพึมพำในลำคอ..."นี่พี่สาวผมครับ ถ้ายังไงคืนนี้ก็นอนกับพี่สาวผมก็ได้ครับ พรุ่งนี้ผมจะไปซื้อน้ำมันให้แต่เช้า"...แสงไฟที่สาดใบหน้าชายหนุ่มทำให้เธอเห็นเขาได้ชัด..หน้าตาเขาคม เข้ม ถึงแม้มีหนวดเครา..แต่..แววตาเขาอ่อนโยน..บอกว่าเป็นคนมีจิตใจอารี..^_^..
...เมื่อเธออาบน้ำเรียบร้อย...สำรับกับข้าว..วางตรงหน้าเธอ...หลังอาหาร..เธอได้นั่งพูดคุยกับเขา(มันแปลกที่เหมือนสนิทมานานมาก)สาวน้อยเธอคุยเรื่องราวชีวิตที่เหมือนอยู่ในกรงทองล้อมด้วยเพ็ชรและสาเหตุที่เธอเดินทางออกมาตามฝันของเธอ...ชายหนุ่มได้ฟังทุกอย่างแล้วพูดกับเธอว่า..."คนเราต้องอยู่กับความจริง ต้องรู้ว่าเราเป็นใคร มีหน้าที่ทำอะไร แล้วทำสิ่งนั้นให้ดีที่สุด...สิ่งที่เราฝัน ฝันนั้นก็ฝันได้ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะฝัน..แต่ความเป็นจริงต่างหากที่เราต้องอยู่กับมัน"...^^^^^^^^...จบการสนทนา...ZZzzzz..
...ถึงรุ่งเช้า...แสงอาทิตย์สาดส่องอีกครั้ง..เหมือนดั่งชีวิตของสาวน้อย...พบแสงสว่างอีกครั้ง...เธอตัดสินใจขับรถมุ่งหน้ากลับบ้านของเธอซึ่งเป็นความจริงที่ต้องเผชิญ...เพราะ..สาวน้อยเธอมาพบจุดหมายในฝันของเธอแล้ว...ชายหนุ่มผู้นี้คงไม่รู้หรอก...ที่บ้านหลังนี้ มีความสวยงามดั่งบ้านกลางไพรที่เธอฝันอยากได้ มันดูสงบงามตามธรรมชาติ..มันมีคนใจงามมีน้ำใจ..คำว่า"โอบอ้อม อารียังมีใช้อยู่ที่นี่ที่บ้านหลังนี้..^_^...ถึงแม้จะเพียงแค่ข้ามคืน..แต่เธอก็สัมผัสได้ซึ่งในสังคมปัจจุบันมันไม่มี...สาวน้อยเธอโบกมือร่ำลาชายแปลกหน้าผู้มีน้ำใจงามท่านนี้ด้วยใจที่อาวรณ์...แต่ก็จำจากลา
(มันเป็นบ้านในฝัน..แต่มันไม่ใช่บ้านของเธอ)
...สาวน้อย...เธอ...ขอบคุณที่เขาให้ที่พัก..ให้ข้าวมื้ออร่อย..ให้น้ำดื่ม..ให้ความอบอุ่นใจในความปลอดภัย เขาดูแลเธออย่างดี มีน้ำมันเติมใส่ถังกลับบ้านด้วยความสวัสดิภาพ...สาวน้อยกลับถึงบ้านด้วยความปลอดภัยได้ใช้ชีวิตแบบปกติ กลับมาเป็นคนเดิมอีกครั้ง..เพราะชายหนุ่มแปลกหน้าคนนั้นช่วยเธอหาทางกลับบ้านได้ในยามที่เธอหลงทาง...เขาเท่ห์มากในหัวใจของฉัน...และเมื่อมันอยู่ในหัวใจแล้ว..มันก็คงจะอยู่ไปจนวันตายนั่นแหละ...
...จบ..แล้ว...จ้าาาาาา...^_^...
